Podostre zapalenie tarczycy (choroba de Quervaina) rozwija się zazwyczaj w parę tygodni po wirusowej infekcji górnych dróg oddechowych.
Objawy
Głównym objawem jest ból w okolicy tarczycy promieniujący do żuchwy i uszu. Ból nasila się znacznie przy palpacji szyi. Często towarzyszy temu gorączka. Dolegliwości mogą mieć charakter stały, mogą okresowo się zmniejszać i narastać. W początkowym okresie mogą występować cechy nadczynności tarczycy. Choroba nieleczona ustępuje samoistnie, czasami przechodząc w fazę trwałej niedoczynności. U niektórych chorych objawy mogą nawracać.
Badania
- prawie u wszystkich chorych stwierdzamy znacznie przyspieszony opad (OB). W początkowym okresie u niektórych osób OB może być prawidłowe.
- u niektórych osób występuje obniżone stężenie TSH i prawidłowe lub podwyższone stężenie wolnych hormonów tarczycy (FT4 i/lub FT3)
- u niewielkiej części chorych (około 10%) dochodzi do wzrostu stężenia przeciwciał przeciwtarczycowych (przeciwciała przeciwko tyreoperoksydazie (anty-TPO) i/lub przeciwko tyreoglobulinie (anty-Tg).
- w badaniu USG obserwujemy typową dla zapaleń obniżoną echogeniczność tarczycy. U niektórych chorych możemy stwierdzić zmiany ogniskowe, które czasami mogą znikać w kolejnych badaniach usg.
- obraz cytologiczny z biopsji tarczycy jest typowy dla podostrego zapalenia tarczycy (komórki olbrzymie).
- scyntygrafia tarczycy (sporadycznie wykonywana w wątpliwych przypadkach) wykazuje brak jodochwytności.
Leczenie
Podstawowym leczeniem jest podawanie niesterydowych leków przeciwzapalnych. Przy braku efektu powyższego leczenia podajemy prednizon w początkowej dawce około 40mg/d. Dodatkowo możemy zaobserwować, całkowite ustąpienie dolegliwości w ciągu pierwszych 48 godzin leczenia prednizonem co potwierdza postawione rozpoznanie.
